مامان در اداره

سلام پسرهای خوب مامانی، حالتون چطوره عزیزترین های من

امروز تقریبا یک ماهی میشه که مرخصی من تمام شد و دارم میام سر کار، چند روز اول خیلی سخت بود همش نگرانی و استرس ولی خدا رو شکر همه چیز خوب پیش میره. مامان جون و بابا جون همه جوره دارن بهم کمک میکنن. واقعا دستشون درد نکنه و خسته نباشن. نمی دونم کی و چه جوری باید از خجالتشون در بیایم.

عسل های مامان دیگه پیش بابایی و مامانی عادت کردن، ایمانی که انقدر به بابا جون و مامان جون وابسته شده که وقتی می خوان از خونه ما برن ایمان کوچولو میچسبه بهشون و کلی می گه دد، دد

ایمان کوچولو و علی کوچولو دیروز سرما خوردن و امروز بابایی و مامانی زحمت کشیدن و شما رو بردن دکتر. ایمانی حالش بد تر از علی عسلیه.

ایمان مامان ده کیلو شده قدش هم 75

علی مامان 21.5 کیلو قدش هم120

خانم دکتر که کلی تعریف کرده و گفته دوتاییتون قد بلندین

ایمان مامان الان ده ماهش تموم شده پسرم واسه خودش آقایی شده دیگه  کم کم داره راه رفتن را تمرین می کنه با داداشیش کلی بازی می کنه، دوتایی عاشق هم دیگه این.

علی گلم هم 4 سال و 8 ماهش شده، دیگه به مهد عادت کرده و کلی دوست پیدا کرده، یه عالمه حرف های قشنگ به مامان میزنه، کلی هم مامانش عاشقشه.

از این به بعد سعی می کنم هر روز به وبلاگتون سر بزنم عزیزترین های مامان.

دوسسسسسسستتتتتووووووننننننن دارم.