روز پر ماجرا

سلام عشق کوچولوی مامان. قند عسلم چطور مطوری ؟

ماه مامان امروز بعد از اینکه وسایل بابایی رو جمع کردیم و برات نوشتم که حسابی آقا و بزرگ شدی، تا شب کارهایی کردی که کلاً از گفته ام پشیمون شدم. نی نی عسلی بابا که آمد خونه و چمدانش رو جمع کرد و رفت دانشگاه شما هم به معنای واقعی پسر بودنتون را به من ثابت کردی.

عروسکم اول از همه که تا خواستم خونه رو جارو کنم، اومدی و جارو رو گرفتی و شروع کردی به جارو کردن، البته جارو کردن ماشینتون و میز پذیرایی.

بعدشم پمپرز مبارک رو در آوردی و تختتون رو حسابی خیس فرمودید.

در مرحله بعد کمد اتاقتون رو مثل نردبون می گرفتید و می رفتید، بالا و وسایل کمد بود که توی سر مامانی پرتاب می شد.

و سپس بعد از این وروجک بازی ها شیرینی خامه ای خواستی. اولی رو خوب نوش جان کردی، اما دومی، تمامی خامه اش رو  مالیدی به دست و سر و ...

ولی باز هم تمامی نداشت. باید حمام می کردی،بعد از حمام نوبت لباس پوشیدن بود. وای خدای من چه جیغ هایی که نزدی و گریه ها که نکردی.

و بالاخره با اخم و تخم مامانی، بابایی وارد عمل شد و با کمک بابایی و البته دعوا شدن حضرت والا شما لباس پوشیدید. بعدشم گفتی مامان، بابا من دوستتون دارم.

عصبانیت بابایی کارساز بود. تموم شد. نمی دونم چرا بعضی وقت ها این طوری می شی. دلم می سوزه که الکی انقدر جیغ می زنی و گریه می کنی. 

نمی دونم تقصیر منه یا . . .

بعد از این شیطنت های شما بابا محمد دلش سوخت و گفت برای شام بریم بیرون. شما هم هی می گفتی کجا بریم؟ آلمان می خواهیم بریم.

بعدشم گفتی مامانی من هر جا بریم شیطونی می کنم ها. توی ماشین که نشستی هم با اون زبون شیرینت گفتی مامانی کاش من می مونستم خونه، داشتیم بازیامونو می کردیم ها.

نهایتاً پس از این همه ماجرا بع از شام، تو ماشین که نخوابیدی، کفش هات رو هم تو ماشین درآوردی و پا برهنه پله ها رو اومدی بالا.

پس از نیم ساعت ورجه وورجه کردن پای تلویزیون علی رغم میل باطنیت خوابت برد.

این ها رو نوشتم که وقتی بزرگ شدی و واسه خودت آقا شدی، یادت نره که چه وروجکی بودی.

مامانی عاشق همین کاراته فینگیلی.

عکس همه کارهاتم تو ادامه مطالب میارم.

بای بای