لباس پوشیدن گل پسر

سلام جوجو کوچولوی آتیش پاره. چطوری نفس مامان. قند عسلی امروز حسابی به خدمت مامانی رسیدی و حسابی آتیش سوزوندی.

یه لباس که می خواستی تنت کنی تقریباً یک ساعت طول کشید تا من به این موفقیت بزرگ دست پیدا کنم. تقریباً می شه گفت لباس پوشاندن شما از حل صد تا تمرین ریاضی برام سخت تر شده. نمی دونم چرا هر وقت می خواهی بلوز بپوشی فکر می کنی توش گیر می کنی، باورت می شه الان دارم فکر می کنم صبح چطوری این لباس ماستی رو که باهاش لالا کردی از تنت در بیارم. انقدر وروجکی که وقتی می خوام لباس تنت کنم می گی مامان دو نییه تنم کن، منظور وروجکتم اینه که اون لباس قبلی رو از تنم در نیار و لباس تمیز رو روی لباسی که تنمه، تنم کن.  

ماه من فردا بابا جون و مامان جون می رن شمال. من و شما هم می خواستیم بریم ولی خب دیدم دیگه بابایی خیلی تنها می شه و دل ما هم براش خیلی تنگ می شه.

پسر کوچولوی دوست دارم و تو تمام دقایق زندگیم برای سلامتی و عاقبت به خیریت دعا می کنم.

برای مامانی و بابایی خیلی دعا کن عزیزترینم.